Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Tanta vis admonitionis inest in locis; Bork Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Duo Reges: constructio interrete. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quo modo autem philosophus loquitur? Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Velut ego nunc moveor.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Stoici scilicet.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Sed ille, ut dixi, vitiose. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quis istud possit, inquit, negare? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur,
vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio
et via tradiderunt.

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum!
Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.

Beatum, inquit.: Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Bork: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Si longus, levis;: Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Nos commodius agimus.: Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.